اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر کاهش تعلل ورزی تحصیلی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خاص

هدف: هدف این پژوهش، بررسی اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر کاهش تعلل ­ورزی تحصیلی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خاص بود. روش: این پژوهش به شیوه­ی آزمایشی و با طرح پیش­آزمون و پس­آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه دانش آموزان پسر دارای اختلال یادگیری خاص کلاس پنجم ابتدایی تشکیل دادند که در سال تحصیلی 94-93 در شهر اردبیل مشغول به تحصیل بودند. نمونه پژوهش شامل 40 دانش آموز پسر دارای اختلال یادگیری خاص بودند که به صورت نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند (20 نفر برای هر گروه). برای جمع آوری داده­ها از آزمون ریاضی کی­مت، آزمون هوشی ریون، آزمون خواندن شفیعی و همکاران، آزمون بیان نوشتاری فلاح چای، پرسشنامه تعلل ورزی تحصیلی و مصاحبه تشخیصی بر اساس dsm-5 استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آزمون آماری تحلیل کوواریانس چند متغیری (mancova) توسط نرم افزار spss-22 استفاده شد. یافته­ها: نتایج نشان داد که درمان پذیرش و تعهد بر کاهش تعلل ورزی تحصیلی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خاص مؤثر بوده است (001/0p<). به عبارت دیگر نتایج نشان داد که درمان پذیرش و تعهد موجب کاهش تعلل ورزی تحصیلی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری می شود.  نتیجه­گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان استنتاج کرد که شناسایی مشکلات روانی و هیجانی ناشی از اختلال یادگیری و پیامدهای آن و همچنین پذیرش آنها به جای اجتناب از آنها از سوی دانش آموزان می تواند مانع تعلل ورزی تحصیلی این دانش آموزان شود؛ بنابراین کاربرد درمان های نسل سوم شناختی رفتاری ازجمله درمان پذیرش و تعهد می تواند در کاهش بسیاری از اختلالات روان شناختی ازجمله اختلال یادگیری و پیامدهای منفی حاصل آن مانند تعلل ورزی تحصیلی مؤثر باشد.